Siedzibę Bractwa Konnego św. Marcina w Klęku wyznaczyliśmy na miejsce zbiórki w dniu 16. grudnia przed wyjazdem do Niemiec. Wyprawa do końca wisiała na włosku z uwagi na surowe warunki zimowe i kłopoty z tym związane najważniejszego uczestnika wyjazdu. W końcu około godziny 14.00 wjechaliśmy w Strykowie na autostradę A2 i pomknęliśmy w kierunku Niemiec.

Ostatecznie wyruszyła 4-osobowa załoga złożona z delegacji ZTwP w osobach Andrzeja Grada i Tomasza Siedlanowskiego. Skład grupy uzupełnił dr wet. Maciej Florysiak na co dzień zajmujący się inseminacją klaczy w Stadzie Ogierów w Łącku oraz autor tego sprawozdania.

Wcześniej, w ramach przygotowań do wyjazdu, staraniem Związku nawiązana została współpraca ze Stadem w Łącku, które zobowiązało się do przyjęcia w depozyt nasienia ogierów trakeńskich pozyskanego przez Związek i przechowania go do czasu użycia do inseminacji za symboliczną złotówkę, pod warunkiem wszakże, że inseminacja tym nasieniem zostanie przeprowadzona w Łącku. Dr Florysiak został wyposażony w stosowne pełnomocnictwo oraz dokumenty w języku niemieckim zawierające oświadczenia w kwestii gwarancji udzielanych właścicielom mrożonego nasienia decydującym się na zdeponowanie go w Stadzie w Łącku z przeznaczeniem dla członków ZTwP.

            Pierwszy dzień pobytu rozpoczęliśmy wizytą w siedzibie Trakehner Verband w Neumünster. Delegacja została przyjęta przez Głównego Hodowcę i Dyrektora Zarządzającego Związku Trakeńskiego Larsa Gehrmanna i Wiceprezesa Związku Hansa Wernera Paula.

Członkowie polskiej delegacji przekazali informację o przeprowadzonych w roku 2009 przez Związek Trakeński w Polsce imprezach hodowlanych i ich rezultatach oraz przedstawili kalendarz zdarzeń zaplanowanych na rok 2010.

          W trakcie dyskusji poruszono między innymi kwestię prowadzonego przez PZHK programu zachowawczego dla rasy wielkopolskiej i jego wpływu na prowadzenie księgi hodowlanej koni trakeńskich w Polsce. Omówiono również kwestię ewentualnych wspólnych starań o uzyskanie wsparcia finansowego z funduszy Unii Europejskiej dla hodowców koni trakeńskich w krajach członkowskich Unii.

W wyniku rozmowy ustalono personalny udział panów Gehrmanna, Paula i Mendla jako reprezentantów TV w komisjach sędziowskich trzech głównych imprez hodowlanych ZTwP w roku 2010 (próba dzielności ogierów, championat trakeński i trakeński przegląd hodowlany).

             Strona niemiecka poinformowała o pomyśle przyjęcia przez wszystkie narodowe trakeńskie związki hodowlane jednego wspólnego znaku rasowego. Oznaczałoby to zaniechanie rozróżniania „narodowości” koni trakeńskich.

           Najwięcej czasu poświęcono omówieniu zakupu nasienia ogierów trakeńskich stacjonujących w Niemczech, głównie nasienia mrożonego, z przeznaczeniem do użycia przez polskich hodowców koni trakeńskich. Wytypowano również listę kilku starszych ogierów pozytywnie sprawdzonych użytkowo oraz w hodowli niemieckiej z intencją wydzierżawienia jednego z nich do Stada Ogierów w Łącku w celu użycia do krycia naturalnego oraz inseminacji świeżym nasieniem. Lista ta objęła ogiery skokowe: Long Deal, Sky Dancer i Eloquent oraz ujeżdżeniowe: E.H. Manrico i San Krotenbach.

          W rezultacie dyskusji powstał ostateczny godzinowy plan wizyt w sześciu ośrodkach utrzymujących interesujące nas ogiery, położonych na terenie Schleswig-Holstein.

            Objazd rozpoczęliśmy od położonej tuż obok Neumünster stadniny Tasdorf. Rolę gospodarza pełnił Dieter Ingwersen, szef stadniny będącej w istocie bardzo okazałym ośrodkiem jeździecko-hodowlanym Petry Wilm pełniącej funkcję Prezesa Związku Trakeńskiego w Niemczech. Petra Wilm jest też znaną, również polskiej publiczności z racji uczestnictwa w zawodach rozgrywanych na warszawskim Torwarze, zawodniczką konkurencji ujeżdżenia.

W Tasdorf zaprezentowano nam najpierw w ruchu pod siodłem ogiera Kasimir (po Ivernel z matki po E.H. Charly Chaplin). Kasimir jest 9-letnim ogierem użytkowanym dresażowo na poziomie klasy M. W 2009 roku jego syn Herbstklang z matki po Timber został uznany w Neumünster i zakupiony do stadniny Drei Kronen.

Pozostałe ogiery pokazane zostały w ręku w stępie i kłusie na twardym podłożu.

Były to:

E.H. King Arthur (po E.H. Buddenbrock z matki po E.H. Consul) – 11-letni elitarny ogier ujeżdżeniowy, podstawowy koń sportowy Petry Wilm. Ojciec 3 uznanych w rasie trakeńskiej ogierów. Ogier ten ma za sobą zwycięstwa w międzynarodowych konkursach na poziomie Grand Prix.

Elfado (po Kostolany z matki po Roncalli xx) – elegancki 5-letni gniady ogier użytkowany ujeżdżeniowo. W roku 2008 jako 4-latek zwyciężył w konkurencji trakeńskich koni wierzchowych w klasie 4-letnich ogierów oraz został finalistą w tej samej kategorii w niemieckim championacie narodowym. Jego ojciec Kostolany został ogłoszony trakeńskim ogierem roku 2009.

All Inclusive – młody 2,5 -letni kasztanowaty ogier, jeden z 21 uznanych w tym roku w Neumünster ogierów trakeńskich, wyróżniony tytułem Reserve Champion. All Inclusive jest synem elitarnego ogiera trakeńskiego Gribaldi. Został zakupiony na tegorocznej aukcji w Neumünster przez Petrę Wilm za kwotę 240 000 Euro. Ten bardzo szlachetny, czekoladowy kasztan wywarł na nas duże wrażenie.

 

         Kolejnym ośrodkiem na naszej trasie była położona w Kilonii stadnina Drei Kronen będąca własnością Nilsa Bezolda, zawodnika konkurencji ujeżdżenia. Tutaj zostaliśmy przyjęci przez właściciela, któremu towarzyszył dr wet. Markus Scheibenpflug zajmujący się m.in. organizacją stacji inseminacji klaczy na terenie tej stadniny oraz polskojęzyczny pracownik ośrodka.

Zostały nam przedstawione następujące ogiery:

Donaudichter (po Excalibur z matki po E.H. Maizauber) – starszy 15-letni kasztanowaty ogier ujeżdżeniowy został zakupiony ze stadniny Tasdorf, gdzie był dosiadany przez Petrę Wilm. Jest koniem mającym w karierze zwycięstwa w konkursach klasy S. Do hodowli został uznany w roku 2008. Jest obecnie podstawowym koniem sportowym właściciela stadniny.

Karl Lagerfeld (po E.H. Hofrat z matki po E.H. Arogno) – 4-letni gniady ogier ujeżdżeniowy uznany w Neumünster w roku 2007, zakupiony do stadniny Tasdorf, a następnie odsprzedany do stadniny Drei Kronen.

Latin King (po Hibiskus z matki po Taycoon) – 4-letni ciemnogniady ogier ujeżdżeniowy uznany w Neumünster w roku 2007, wyróżniający się szczególnie dobrym galopem.

Prince Patmos (po Patmos z matki po Kostolany) – młody 3,5-letni ogier, vicechampion z Neumünster z roku 2008. Jest synem skaczącego ogiera Patmos, który został sprzedany do USA, a przed wyjazdem z Niemiec wykastrowany. Sam Prince Patmos wykazał się znacznie ponadprzeciętnymi predyspozycjami skokowymi. Zakupiony na aukcji za kwotę 110 000 Euro przez stadninę Drei Kronen pozostaje jednak w treningu ujeżdżeniowym.

Legretto (po Imperio z matki po E.H. Friedensfurst) – 2,5-letni gniady drugi vicechampion z Neumünster z roku 2009, syn osiągającego duże sukcesy w sporcie ujeżdżeniowym ogiera Imperio (m.in. jako 4-latek wygrał niemiecki championat w Warendorfie, był drugi w mistrzostwach świata młodych koni w Verden, a jako 6-latek w roku 2009 zajął tam trzecie miejsce) został zakupiony na aukcji za cenę 120 000 Euro.

Herbstbach (po Occacio z matki po Schonbrunn) – 2,5-letni ciemnogniady ogier uznany w Neumünster w roku 2009. Ciekawostką w przypadku tego ogiera jest fakt, że w jego rodowodzie występuje 13 razy ogier Maharadscha, wnuk polskiego arabskiego Fetysza. Zakupiony na aukcji za cenę 70 000 Euro.

Kandelus (po Kaiserkult z matki po E.H. Lehndorff’s) – 2,5 letni gniady ogier uznany w Neumünster w roku 2009. Ogier Kaiserkult zwyciężył jako 6-latek w roku 2004 w niemieckim championacie narodowym w ujeżdżeniu, rok wcześniej tego samego dokonał jego pełny brat Kaiserom. Kandelus zakupiony został na aukcji za cenę 20 000 Euro.

Herbstklang (po Kasimir z matki po Timber) – wspomniany wyżej 2,5-letni gniady syn użytkowanego w Tasdorf ogiera Kasimir, uznany został w roku 2009 w Neumünster. Herbstklang zakupiony został na aukcji za cenę 14 000 Euro.

Lucio Silla xx – 16-letni duży ciemnogniady folblut z karierą ujeżdżeniową do klasy M.

W przypadku stadniny Drei Kronen zwraca uwagę obecność siedmiu młodych ogierów uznanych w Neumünster w latach 2007-2009, w tym dwóch vicechampionów. Biorąc pod uwagę atmosferę i treść prowadzonych rozmów można liczyć na dostępność mrożonego nasienia tych ogierów po przystępnej cenie w najbliższym sezonie stanówkowym.

 

         Kolejnym punktem na trasie była stadnina trakeński i stajnia sportowa w miejscowości Altenhof , w której stoi kary 7-letni ogier San Krotenbach (po E.H. Sixtus z matki po E.H. Arogno) – użytkowany ujeżdżeniowo na poziomie klasy L przez juniorkę-amatorkę. Możliwość dzierżawy ogiera zweryfikowana została negatywnie. Możliwe jest natomiast sprowadzenie jego mrożonego nasienia do Stada w Łącku.

 

           W późnych godzinach wieczornych odwiedziliśmy jeszcze rezydencję rodziny Fromberger w miejscowości Bovenau, gdzie obejrzeliśmy dwa starsze ogiery skokowe:

Long Deal (po Alarm z matki po Hockey) – ten niewysoki (163 cm w kłębie) 21-letni gniady ogier urodzony w roku 1988 w stadninie w Kirowie ma za sobą bogatą międzynarodową karierę sportową na poziomie klasy S najpierw pod znanym jeźdźcem Otto Beckerem, później pod nowym właścicielem Jochenem Frombergerem. Zwyciężał w konkursach międzynarodowych klasy S. Do hodowli został uznany w roku 2008.

Sky Dancer (po Beg xx z matki po Habicht) – 14-letni kasztanowaty ogier z karierą skokową na poziomie klasy S pod Jochenem Frombergerem.

Tu również rozmowa na temat dzierżawy ogierów do Polski nie dała spodziewanego rezultatu. Dostępne jest mrożone nasienie tych ogierów. Kilka porcji zostanie sprowadzonych do Łącka.

 

         Drugi dzień wyprawy po „złote runo” rozpoczęliśmy od wizyty w stacji ogierów prowadzonej przez Gerarda Gelinga w miejscowości Dannau. Ta profesjonalnie prowadzona stacja posiada w swojej ofercie przede wszystkim nasienie ogierów Gribaldi, Hirtentanz, Konigsmarck, Perechlest, Partout, Long Deal, Sky Dancer i Camaro.

E.H. Gribaldi (po Kostolany z elitarnej klaczy po Ibikus) – ten 16-letni kary ogier przebywa na terenie Holandii. Został uznany ogierem w rasie trakeńskiej w wieku 2,5 lat uzyskując tytuł championa. W roku 2003 uzyskał tytuł ogiera elitarnego. W roku 2008 został ogłoszony ogierem trakeńskim roku. Ma za sobą bogatą karierę sportową w konkurencji ujeżdżenia, w tym zwycięstwa w konkursach Grand Prix pod Edwardem Galem. Większe jednak splendory od własnych wyników sportowych Gribaldi osiąga jako reproduktor. Tylko w rasie trakeńskiej dał dotychczas 6 uznanych synów. Używany jest jako reproduktor również w rasie KWPN, oldenburskiej, duńskiej gorącokrwistej i we Francji. W ostatnim rankingu WBFSH Gribaldi zajmuje 10. miejsce wśród reproduktorów koni ujeżdżeniowych (najwyższe z koni trakeńskich; kolejnym trakenem w rankingu jest Hohenstein - na 29. miejscu). Ogółem Gribaldi dał już kilkanaście uznanych synów oraz znane konie sportowe takie jak choćby Painted Black dosiadany przez Anky van Grunsven i Moorlands Totillas Edwarda Gala. Potomstwo Gribaldiego jest dużego kalibru i bardzo jednorodne. Edward Gal dosiadając ogiera Moorlands Totillas bił w roku 2009 trzykrotnie rekord świata w konkursach Grand Prix w programach dowolnych z muzyką ustanawiając go ostatecznie w czasie grudniowych zawodów w londyńskiej Olimpii wynikiem 92,30 % i wyprzedzając kolejnego konia o ponad 10 punktów procentowych.

E.H. Partout (po E.H. Arogno z matki po Donauwind) – dostępne jest mrożone nasienie tego gniadego ogiera urodzonego w roku 1988 i mającego za sobą bogatą karierę sportową. O klasie ogiera świadczy fakt, że był rezerwowym koniem Anky van Grunsven na Igrzyska Olimpijskie w Atlancie.

Na terenie stacji widzieliśmy ogiery:

Hirtentanz (po Axis z elitarnej matki po Kostolany) – ten 6-letni kary ogier skokowy stoi w stacji Gerarda Gelinga zajmując wygodny boks w oddzielnym budynku. Został nam pokazany w boksie. Byliśmy świadkami jego transportu do nieodległej miejscowości na codzienny trening. Hirtentanz został uznany do hodowli w wieku 2,5 lat. W roku 2009 został uznany w Neumünster pierwszy z jego synów. Hirtentanz jako 6-latek zakwalifikował się w świetnym stylu, bijąc ogiery holsztyńskie, do niemieckiego championatu narodowego w skokach, w którym jednak nie wziął udziału. W styczniu tego roku, został pierwszym po 40-letniej przerwie ogierem trakeńskim uznanym przez związek holsztyński.

Perechlest (po Hockey z matki po Papirus) – ten 20-letni gniady ogier wyhodowany w stadninie w Kirowie w trakcie swojej kariery ujeżdżeniowej zwyciężał 71 razy, w tym 8 razy z rzędu wygrał konkurs Grand Prix. Użyty w hodowli niemieckiej daje bardzo obiecujące potomstwo.

Camaro (po Le Duc z matki po Elvis) – 12-letni srokaty ogier sprawdzony w WKKW - niemiecka klasa L.

Z właścicielem stacji odbyliśmy interesującą rozmowę nie uzyskując jednak jednoznacznego stanowiska co do możliwości zakupu nasienia Hirtentanza. Poinformowani zostaliśmy, że polityka właściciela tego ogiera jest taka by nasienie sprzedawać jedynie z przeznaczeniem dla klaczy sprawdzonych w konkurencji skoków na poziomie klasy S lub z rodowodami skokowymi.

Właściciel stacji zapytany o możliwość dzierżawy któregoś z ogierów do Polski wskazał nam stojącego w niedaleko położonej stadninie Panker młodego atrakcyjnego ogiera maści karej, genetycznie pozbawionego tzw. red-factora, to znaczy nie dającego przychówku maści kasztanowatej. By zobaczyć tego konia zmieniliśmy plan podróży udając się z Gerardem Gelingiem do tej zasłużonej stadniny trakeńskiej.

W stadninie zaprezentowano nam w ruchu luzem ogiera Tanzpartner.

Tanzpartner (po Schiffon z matki po E.H. Hohenstein) – ten 4-letni kary ogier został uznany w Neumünster w roku 2007. W czasie próby wyróżnił się bardzo dobrymi skokami luzem, podobnie jak jego półbrat (po Schiffon) Herzglanz rok wcześniej. Schiffon został zakupiony do USA gdzie kontynuuje karierę ujeżdżeniową na poziomie klasy S, a także jako reproduktor.

Odnośnie ogiera Tanzpartner zostaliśmy poinformowani o kontuzji kręgosłupa w odcinku szyjnym uniemożliwiającej symetryczne wygięcie szyi na obie strony. W ruchu luzem kontuzja nie była zauważalna. Koń wywarł na nas bardzo dobre wrażenie i uznaliśmy, że warto podjąć rozmowy na temat ewentualnego sprowadzenia konia do Polski.

 

           Pożegnawszy się z Gerardem Gelingiem obraliśmy kurs na stadninę Hohenschmark, w której zostaliśmy przyjęci przez jej właściciela Norberta Timma. Stadnina w roku 2005 została gruntownie odnowiona przez jej nowych właścicieli – Birgit i Norberta Timm. W pięknie położonych wzdłuż jeziora stajniach prowadzona jest hodowla trakeński z etatem 12 klaczy. Na terenie stadniny funkcjonuje również stacja ogierów oraz centrum treningowe.

Pokazano nam wszystkie stajnie i konie, w tym następujące młode ogiery:

Cousteau (po E.H. Hohestein z matki po E.H. Marduc) – robiący duże wrażenie młody
4-letni siwy syn Hohesteina znalazł się w stawce ogierów premiowanych w Neumünster w roku 2007.

Amadelio (po E.H. Lehndorff’s z matki po Lauries Crusador xx) – bardzo efektowny
3,5-letni kary ogier uznany w Neumünster w 2008 roku z czysto ujeżdżeniowym rodowodem. Zwraca uwagę znakomity dziadek ze strony matki w rodowodzie tego konia oraz trzy z kolei świetne ogiery ujeżdżeniowe w linii męskiej.

Redecker (po E.H. Kasparow z matki po Couleur-Fürst) – ten kary 3,5-letni ogier został uznany w Neumünster w 2008 roku. W roku 2009 zdobył tytuł „Trakehner Reitpferdechampion”.

Schwalbenglanz (po Checkpoint z matki po E.H. Arogno) – ten 3,5-letni ciemnogniady ogier jest półbratem poprzez swoją matkę ogiera San Krotenbach i przedstawicielem słynnej żeńskiej rodziny Schwarze Schwalbe, z której pochodzi wiele wysoko wycenionych na aukcjach koni. Został uznany w Neumünster w roku 2008 i zakupiony na aukcji za najwyższą cenę spośród ogierów tego rocznika będących własnością stadniny Hohenschmark (70 000 Euro).

Zaprezentowano nam również dwa starsze ogiery:

Tycoon (po Donaumonarch z matki po Damaskus) – ten 16-letni gniady wnuk ogiera pełnej krwi angielskiej Sir Shostakovich (użytego również w Polsce) sam wyróżnia się znakomitym galopem, który w sposób doskonały przekazuje potomstwu (najwyższy indeks odziedziczalności tej cechy w katalogu ogierów TV na rok 2009 – 151). Tycoon odnosił sukcesy sportowe zarówno w konkurencji skoków jak i ujeżdżenia. Pochodzi ze znakomitej żeńskiej rodziny, która zaznaczyła się wieloma końmi odnoszącymi sukcesy sportowe: m.in. Tiflis, Tolstoi, Trenk Quarto, Tümmler, Tenor i Tivano. Jako reproduktor dał się poznać głównie jako ojciec klaczy – poprzez swoje córki jest dziadkiem trzech ogierów uznanych – Latin King, Le Rouge i C’est Bon.

Eloquent (po Saint Cloud z matki po Seeadler) – ten 14-letni ciemnogniady ogier ma za sobą karierę sportową skoczka do poziomu klasy S włącznie.

Atmosfera i treść rozmów pozwala mieć nadzieję na sprowadzenie do Łącka mrożonego nasienia najlepszych ogierów z tej stacji.

 

            W śnieżnym krajobrazie otaczającym nas od drugiego dnia podróży, przy coraz niższej temperaturze powodującej już zamarzanie płynu w spryskiwaczu udaliśmy się do miejscowości Majenfelderhof, ostatniego punktu na trasie naszej podróży. Przyjęci zostaliśmy przez Steffi Hercen-Wendt, sympatyczną właścicielkę tej stadniny.

Zaprezentowała nam dwa bardzo interesujące ogiery:

E.H. Manrico (po Gipsy King z matki po Vincent) – ten solidny 17-letni gniady ogier ma za sobą karierę sportową w konkurencji ujeżdżenia do poziomu Inter I. Zaprezentowany nam został w ruchu pod jeźdźcem. Mogliśmy się też przekonać jak jednorodne potomstwo daje ten elitarny ogier obserwując jego przychówek na miejscu w stadninie.

Tzigane (po Graditz z matki po Condus) – ten wyhodowany i użytkowany sportowo w USA (startował z sukcesem na poziomie klasy S) 21-letni ciemnogniady ogier został uznany w Niemczech w 2009 roku i sprowadzony z USA na tydzień przed naszym przyjazdem. Został nam pokazany jedynie w ręku, gdyż nienajlepiej zniósł transport lotniczy z Ameryki. Został zauważony z uwagi na swoją dzielność sportową oraz z uwagi na fakt, iż jest prawnukiem, legendarnego już w hodowli koni sportowych w Niemczech, polskiego angloarabskiego Ramzesa.

         Rozmowa ze Steffi rozwiała naszą nadzieję na dzierżawę ogiera Manrico. Uzyskaliśmy jednak zapewnienie o gotowości sprzedaży mrożonego nasienia obu ogierów jesienią 2010 roku.

 

       Po pożegnaniu z właścicielką stadniny udaliśmy się w długa podróż powrotną do Polski, do naszych skutych lodem stajni. Dotarliśmy po północy do Klęku z poczuciem dobrze wykorzystanego czasu i dużymi nadziejami na sprowadzenie do Polski nasienia najlepszych spośród ogierów, które widzieliśmy.

Obecnie trwają rozmowy z dysponentami nasienia na temat jego importu. Uzyskaliśmy już ogólnie sformułowaną zgodę właściciela na sprowadzenie nasienia Hirtentanza do Polski – nie ustaliliśmy jeszcze warunków handlowych.

         W lutym czeka nas kolejna wyprawa – tym razem ze złotem po runo.